📜دلنوشته دل‌نوشته‌ی تمنای شب | Qazaleh کاربرانجمن ستارگان رمان

[Qazaleh]

زمان حکم تنهایی ام چه قدر طولانی است؟
حکم مرا زود اجرا کردند!
باورم نمی شد! حکم قصاص این روزهای آخرم را تنهایی ام مهر بزند،
و در تاریکی شب، به دنبال سایه ای بگردم که یک زمانی حرف های دلش آرام جان من بود!
اما پیدا اش نمی‌کنم، نمی‌دانم کجاست؟
چه قدر نامرد است این سایه‌ی صعب العبورم!
تنهایم گذاشت،به همین راحتی. ...
از کجا معلوم!
کسانی که دوست‌شان دارم،
جانم را فدای شان می‌کنم،
با خنده هایشان می‌خندم و با گریه های شان می‌گریم.
از کجا معلوم.
ای کاش می‌شد،
مرا با خوابی عمیق تنبیه کنند.
در آن زمان بود که می‌دانستم که حکم قصاص من همین است و بس.​

 

[Qazaleh]

روزگار مرا محکوم،
به حکمی کرده است که می‌داند نامردی است!
می‌داند بی‌وجدانی است، می‌داند بی‌وفایی است،
می‌داند خیا*نت است و می‌داند اجباری است.
در همین زمان است که خودت را می بینی.
باخت نداده‌ای؛ نه زندگی را ، نه پول را.
نه خانواده را، نه عشقت را، و نه دوستانت را. ...
نگاهی به خودت بی انداز!
در آینه به خودت نگاه کن.
فقط به خودت.
در آینه چه می‌بینی!

خودت را یا خود از دست رفته‌ات را؟​